Homilia ks. bp. Ignacego Deca wygłoszona podczas Pasterki w katedrze świdnickiej
„Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany” (Iz 9,5a)
Wstęp
W tę świętą betlejemską noc rozlega się w naszych świątyniach głos z niebios: „Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany” – woła prorok Izajasz (Iz 9,5a); „Nie bójcie się! Oto zwiastuje wam radość wielką… dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Łk 2,10-11) ) ogłasza anioł z nieba.
Przyjrzyjmy się bliżej opisowi narodzin Jezusa w odczytanej Ewangelii
- Historyczne realia narodzin Jezusa
Ewangelista Łukasz, którego opis narodzin Jezusa czytamy podczas Mszy św. w noc Bożego Narodzenia, umieszcza historię Jezusa na tle wielkiej historii świata. Wymienia postaci z ówczesnego świata politycznego: rzymskiego cezara Augusta oraz Kwiryniusza, wielkorządcę Syrii. Cesar August Oktawian był jednym z najwybitniejszych imperatorów Imperium Rzymskiego, które obejmowało wówczas niemal wszystkie narody w basenie Morza Śródziemnego. Panował od 27 roku przed Chrystusem do 14 roku po Chrystusie, a więc ponad 40 lat. Właśnie za jego panowania w Betlejem, na głuchej prowincji Cesarstwa Rzymskiego narodził się zapowiadany przez proroków Mesjasz, któremu ósmego dnia po narodzeniu – zgodnie z poleceniem anioła – nadano imię Jezus. Narodził się w czasie wędrówki na zarządzony w cesarstwie spis ludności. Na narodziny Dziecięcia rodzice nie znaleźli miejsca żadnej gospodzie, w żadnym w domu noclegowym. Trzeba było szukać miejsca w pomieszczeniach dla zwierząt.
- Milczące przesłanie Maryi w noc Bożego Narodzenia
Św. Łukasz napisał o Maryi: „Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki…” (Łk 2, 7a). Bóg w pieluchach, coś niesamowitego!. Pieluszki to symbol opieki nad bezbronnym, nieporadnym dzieckiem. Wiedzą o tym wszystkie mamy. Gdy dzisiejsze matki słuchają o tym, co działo się w betlejemską noc, niech wiedzą, że wszystkie ich trudy, nieprzespane noce, ich niepokój i drżenie o dziecko – wszystko to przeżywała Maryja i że wszystko to zostaje włączone w Boży plan zbawienia. Wielki Bóg – a bezradny jako Niemowlę! Maryja narodzone dziecię kładzie w żłobie. „I położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie” (Łk 2, 7b) – pisze Łukasz. Maryja nie zatrzymuje Syna dla siebie, ale kładzie Go w żłobie. W tym geście jakby ofiarowuje Go światu w darze. Jednakże ówczesny świat nie chciał przyjąć tego Daru niebios, nie było dla Niego miejsca ani w gospodzie ani w ludzkich sercach.. Bóg został w tę betlejemską noc upokorzony, a potem to upokorzenie powtórzyło się na Golgocie, gdy Jezusa skazano na śmierć i powieszono na krzyżu. Na nasze szczęście i w Betlejem i na Golgocie była Maryja, która zgotowała Synowi Bożemu, który stał się także Jej Synem, ubogie ale serdeczne przyjęcie, a potem była przy nim przy konaniu na krzyżu. To Ona swoją postawą zmyła hańbę tych, którzy tamtej nocy Ją i obecne w Niej Dziecię, odepchnęli, a także hańbę tych, którzy wydali na Niego wyrok śmierci io powiesili na krzyżu.
Wsłuchajmy się jeszcze w betlejemskie orędzie aniołów.
- Betlejemskie orędzie aniołów
„Anioł rzekł do nich <Nie bójcie się!. Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan>” (Łk 2, 10-11). Prośba o oddalenie strachu i wezwanie do radości. Dla nas także taki jest sens i cel tych świąt, aby pozbyć się lęku, aby przestać się bać. Świat pomimo wszystko, pomimo kłopotów przy narodzeniu Jezusa i pomimo Jego końcowego cierpienia i śmierci, świat jest w dłoniach Boga. Jezus zmartwychwstał i pokonał wszelki lęk i wszelkie zło. Jest zwycięzcą śmierci, piekła i szatana. Dziś ma najwięcej wyznawców na ziemi.
„I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: <Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie” (Łk 2,14). Pierwsza, anielska kolęda, głosząca prawdę, że pokój przychodzi do serca tych, którzy oddają na ziemi chwałę Bogu. Nie wstydźmy się Bogu oddawać czci. W tym jest nasza wielkość, a nie małość. Odnajdźmy na nowo wśród nas na ziemi Jezusa, zawierzmy Mu siebie i najbliższych, na nowo zaufajmy Mu i pokochajmy Go.
Zakończenie
Jezu Chryste, nasz Bracie, Przyjacielu i Zbawicielu, dziękujemy Ci w tę dzisiejszą noc za tamtą betlejemską noc, dziękujemy za to, że do nas przyszedłeś, że przyniosłeś nam prawdę, nadzieję, pokój i miłość. Dziękujemy Ci, że umarłeś za nas, grzeszników. Przepraszamy Cię za to, że i dzisiaj niektórzy Cię odrzucają, nie przyjmują Twojej prawdy i miłości. Ukaż się dzisiejszemu światu, by ten świat na nowo Cię przyjął, by spełniły się słowa proroka: „Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi”. Amen.
Ks. bp Ignacy Dec/RIRM