83. rocznica pierwszej masowej deportacji Polaków na Sybir
W nocy z 9 na 10 lutego 1940 r. NKWD zaczęło przeprowadzać przymusową wywózkę obywateli II RP z terenów zajętych wskutek agresji 17 września 1939 roku. W głąb Związku Sowieckiego zesłano ponad 140 tys. osób. Celem masowych deportacji była m.in. eksterminacja elit oraz świadomej narodowo polskiej ludności, która mogłaby stawić opór władzy.
#TegoDnia 1940 r. władze sowieckie przeprowadziły pierwszą z czterech masowych deportacji obywateli polskich, w czasie której według danych NKWD do północnych obwodów Rosji i na zachodnią Syberię wywieziono około 140 tys. osób. pic.twitter.com/AlqIAvp8VO
— Instytut Pamięci Narodowej (@ipngovpl) February 10, 2023
Na Syberię zsyłani byli głównie: przedstawiciele polskiej inteligencji, ziemiaństwa, rodzin wojskowych, policyjnych i urzędniczych.
Dr Marcin Zwolski z Muzeum Pamięci Sybiru w Białymstoku powiedział, że wielu z tych ludzi umarło już podczas deportacji.
– Ci ludzie nie mieli odpowiedniego ubrania, zapasów żywności na drogę. Podróż pociągiem trwała ok. 3 tygodni, czasem nieco dłużej. Później byli oni przewożeni saniami, barkami w głąb tajgi. Wielu nie przetrwało tych warunków – zauważył dr Marcin Zwolski.
Łącznie do czerwca 1941 r. Sowieci zorganizowali cztery wywózki na Sybir. Według historyków objęły one kilkaset tysięcy polskich obywateli. Sybiracy podają jednak większe liczby.
RIRM